Tags:
Friday, May 12, 2006
Warning! You're Boring!
Thanks to JL for this story on a device from MIT that warns you if you're boring. It is supposed to pick up emotions of people you talk to. They made it for autists.
But would the concept 'boring someone' have a clear meaning to an autist? Boring someone refers to a complex relational status: The autist talks to you, and you to the autist. Your conversation is not purely functional but supposed to entertain. You sufficiently entertain the autist, presumably, but he is not sufficiently entertaining you. The autist risks losing your interest if he does not become more entertaining? Or he could end the conversation and set you free. Both solutions, entertaining and detaching, require good interactive skills.
What's an autist to do, I wonder? A sudden attempt to be more entertaining can appear odd and forced. A sudden detachment can also appear strange. The alarm itself, which the autist must notice and check, can cause embarrassment. The autist can be embarrassed for having to trust a device (mounted on his glasses) instead of his own judgement. You can feel embarrassed because you could not hide being bored. You may also feel uncertain on how to behave to please the machine's emotion recognition. What does it think of as boring? What are you to do? What to avoid?
MIT tells us that the accuracy is 90% for actors, and 64% for ordinary people. Presumably both under lab conditions and not in the real world. That is so bad that additional very strange things will happen. The alarms will be unreliable. Now, imagine this conversation:
You: Hi, nice weather, isn't it?
Autist: I don't like sun.
You: It might rain later.
Autist: I like rain... wait, sorry, I am boring you, yes?
You: Well...eh...
Autist: I know a joke.
You: Okay...
Autist: Well, bye!
And all you really wanted was to spend some quiet time with you're autistic relative, keeping up a simple conversation, while your mind wandered elsewhere (what to cook tonight, perhaps).
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
Hoi Jeroen,
You can feel embarrassed because you could not hide being bored
Ik neem aan dat je met 'you' bedoelt, degene die luister naar een persoon met autisme die zo'n bril op heeft? Als het goed is moet die het alarm niet kunnen zien, daarom is het een trilalarm, lijkt me.
En je stelt twee keuzes voor:
- meer entertaining worden
- weglopen
En stelt dat ze beide lastig zijn, en het daarom geen nut heeft om te weten dat je saai bent. Maar je vergeet dat het ook al minder saai kan zijn om gewoon te stoppen met praten en de ander ruimte te geven om zijn/haar verhalen te vertellen. Niets zeggen is ook communicatie. Geen gebaar maken is soms misschien ook wel een gebaar?
Verder ga je in op de problemen die ontstaan als het apparaat niet goed werkt. Dat is wel een erg negatieve benadering.
Het is een idee dat in ontwikkeling is. Onze gebaarherkenner werkt ook nog niet perfect, wat het erg onbruikbaar maakt. Maar daarom houden we nog niet op met verder ontwikkelen, omdat we het idee hebben dat het concept wel nut zal hebben.
Groeten, Jeroen
Ook al is het een trilalarm, dan nog is het zeer de vraag of de gesprekspartners niet beide doorhebben dat er wat gebeurt als het trilalarm afgaat. Het vereist wel een zeer beheerst persoon om niets te laten merken en gewoon door te gaan met de conversatie alsof er niets gebeurd is.
Je hebt gelijk met de derde optie. Dat is misschien zelfs de verstandigste. En hoewel ook stoppen met praten om de ander de ruimte te geven minder makkelijk is dan het lijkt, kan ik me voorstellen dat het voor een persoon met autistisme haalbaar is. Denk jij dat het voor hem te bevatten is? Het concept "ik verveel hem met wat ik zeg en dat is niet goed" plus daarbij "ik moet minder zeggen en hem laten praten"?
En ja, niets doen kan soms ook een gebaar zijn.
J.A.:
Denk jij dat het voor hem te bevatten is? Het concept "ik verveel hem met wat ik zeg en dat is niet goed" plus daarbij "ik moet minder zeggen en hem laten praten"?
J.L.:
Ja en nee. Het lijkt me beide voor de meeste mensen letterlijk te begrijpen, dus ook voor een persoon met autisme. Maar voor een persoon met autisme zou dat wellicht in een gebruiksaanwijzing bij de bril moeten: de betekenis en wat het beste te doen bij alarm in verschillende situaties. De kunst is om deze gebruiksaanwijzing zo generiek mogelijk te maken. Dat is een uitdaging op zich.
Afhankelijk van de intelligentie van de gebruiker zal die ook wel al doende leren denk ik. De belangrijkste oorzaak dat een persoon met autisme soms geen rekening houdt met anderen is omdat hij/zij gewoon niet doorheeft wat er aan de hand is. Daarom lijkt me een emotie/gebaar herkennende bril een prima prothese om beter in te kunnen spelen op anderen (mits het goed werkt). Maar mensen met autisme hebben door hun stoornis vaak zelf nog veel meer last van hun omgeving dan andersom, en daar helpt deze bril niets tegen, tenzij de glazen ondoorzichtig zijn en hij wordt geleverd met oordopjes.
Een nauwkeurigheid van 64% lijkt me zeer slecht. Bovendien wat bedoelen ze met nauwkeurigheid? terecht positieven, terecht negatieven of allebei. Misschien hebben ze het wel over een correlatie?
De voorspellende waarde van dit apparaat is dus een ramp. Hij lijkt 14% accurater (wat dat ook moge zijn)te zijn dan een dobbelsteen. En hoe zit het met de fout-negatieve beoordelingen?
Er is niets zo erg als oprecht geinteresseerd te zijn in iemand en dat dan je gesprekspartner besluit een andere koers te varen omdat een apparaat dit vertelt.
Het enige dat het MIT apparaat ons vertelt is dat wij als gewone stervelingen moeite hebben met autisten en dat we daarom in al onze wijsheid hebben besloten een apparaat te vervaardigen zodat zij ons beter kunnen begrijpen.
Dat is nog eens een autoritaire vorm van communicatie!
Ali
In Devices We Trust
Well, I an finding out a lot about autism, such as that there are many forms. Some forms, like Asperger Syndrome are quite unlike what I thought 'autism' meant. In such a case I can imagine that the conceptual problems (not understanding what 'boring' implies) do not exist. Also, choosing and executing an appropriate response (like pausing to hand over the conversational turn) appears feasible. What remains is then the unreliable nature of such technology and the extent to which the alarm intrudes upon the interaction. And such problems may be overcome if both parties are patient and understanding. But then, would there have been a problem in the first place? If so, then I hereby grant this device that 'warns if you're boring' its right to existence.
Garfield comic: Would it have rescued Jon's date?
Dutch translation of UK news: Autism occurs more than was assumed?
Post a Comment